Aan broeder Gerard Francisco Timoner, o.p.,
Magister-generaal generaal van de Orde der Predikers

Praedicator Gratiae: onder de titels die aan de heilige Dominicus zijn geven, springt die van ‘prediker van de genade" eruit vanwege de overeenkomst met het charisma en de zending van de door hem gestichte Orde. In dit jaar, dat de achthonderdste verjaardag van de dood van de heilige Dominicus markeert, sluit ik mij graag aan bij de predikbroeders in dankbaarheid voor de spirituele vruchtbaarheid van dat charisma en die zending, die tot uitdrukking komt in de rijke verscheidenheid binnen de dominicaanse familie zoals die in de loop van de eeuwen is uitgegroeid. Mijn gebed, mijn groet en mijn goede wensen gaan uit naar alle leden van deze grote familie, die het contemplatieve leven en apostolisch werk omvat van haar contemplatieve en actieve zusters, haar fraterniteiten van priesters en van leken, haar seculiere instituten en haar jeugdbewegingen.

Onze orkestmis voor Pinksteren wordt u als livestream aangeboden. Nog steeds geldt immers de richtlijn dat slechts 15 personen een viering mogen bijwonen. Pastoor Didier Croonenberghs gaat de viering voor. ‘Veni Creator Spiritus’, geschreven door Tomàs Luis da Victoria, is het zeer toepasselijk Pinkstermotet dat de ‘Missa dolorosa’ van Antonio Caldara in het programma vergezelt.

« Quod omnes tangit ab omnibus  tractari et approbari debet ».

Dit is een beroemde zin onder advocaten en juristen! Laat het me u niet te moeilijk maken... en deze filosofische uitspraak vertalen! “Wat iedereen aangaat, moet door iedereen worden besproken en goedgekeurd”. Het is duidelijk dat dit een ideaal is dat zelden wordt bereikt ! Toch heeft deze uitspraak een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van de democratie doorheen de geschiedenis...

Toen Jezus en zijn leerlingen Jeruzalem naderden en de Olijfberg bestegen in de richting van Betfage, zond Jezus twee van hen vooruit met de opdracht: 'Gaat naar het dorp, daar vóór u, en het eerste dan ge zult vinden is een vastgebonden ezelin met een veulen. Maakt die los en brengt ze bij Mij.

In zijn Lied van de vijftigste dag plaatst Huub Oosterhuis Pinksteren midden in de mislukking. Misschien kan je het lied eerst beluisteren voor je verder leest: https://www.youtube.com/watch?v=jvrRDLRvznk. De tekst begint met de ontstellende aanblik van de gefolterde en vermoorde Jezus. De kapotgeslagen goedheid, de geliquideerde keuze voor gerechtigheid en liefde. Idealen geplunderd. Als je het meest dierbare in je leven ziet vallen, denk je, totaal ontredderd: dit is het einde van alles. Niets heeft nog zin.

Nu de pandemie stilaan of bijna overwonnen is en wij terug de vrijheid hebben om samen te mogen vieren, groeit het verlangen om samen te komen.
Langs deze weg nodigen de paters en de leden van de Dominicaanse Familie jullie allen uit bij de heropening van de Dominicanenkerk.
We gaan van start met de weekend vieringen op 12 - 13 Juni, op zaterdag om 18u. en op zondag om 9u.30 en 11u.
We zien er allen naar uit om elkaar terug te mogen ontmoeten in de ons zo vertrouwde Dominicanenkerk in Knokke.

Pasen in Sint-Paulus: dat betekent als vanouds een feestelijke orkestmis! Maar hoe vier je Pasen in pandemische tijden waarin maar 15 mensen in de kerk toegelaten zijn? We kiezen noodgedwongen maar resoluut voor de livestreaming van een slanke orkestmis met één musicus per partij. Voor wie goed telt: pastoor Didier Croonenberghs + 8 musici Euterpe Baroque Consort + zangers Utopia = 15 personen.

Deze maand maart hebben we het meegemaakt dat we sinds één jaar met het Corona-virus opgeschept zitten. En het is nog niet gedaan... Vele mensen, en dan vooral jongeren, voelen het aan als een diepe wonde; we zien hoeveel geweld er in de adrenaline aanwezig is, en klaar staat om uit te barsten. We zijn ondertussen aan de vijfde zondag van de vasten; maar Covid 19 is harder te verduren dan welk vasten dan ook: ook dit jaar is trouwens de carnaval van het begin van de vasten weeral opgedoekt. Vorig jaar is bij ons een familielid gestorven aan Covid, door het leger afgevoerd, en niemand weet waar die ergens begraven zou kunnen zijn. Hebben we nog ergens, diep in ons hart, een spoor van levenslust of levenskracht, die ons rechthoudt, elke dag weer opnieuw?