Antoinette Van Mossevelde
Zondag 31 maart

Niemand kan onberoerd blijven bij het beluisteren van dit evangelieverhaal. Het zit ons zo dicht op de huid. Want kennen we niet allemaal een of andere verloren zoon of dochter? Mensen, jong of oud, die hun weg niet vinden in het leven, op den dool zijn. Misschien hebben we ooit onszelf verloren en hopeloos gevoeld, op een doodlopend spoor. Het prachtige verhaal van Lucas geeft geen verklaring; het leert ons niets over waarom mensen weglopen, verloren lopen, terugkeren of wegblijven. Het leg niet uit waarom dat in elke tijd opnieuw gebeurt. Wat zouden we het graag willen weten: waarom? Maar het evangelie psychologiseert niet. We komen het niet te weten.

Jo Vanhoorde
Zondag 24 maart

Wanneer je niet zo heel aandachtig zou geluisterd hebben, waarvan ik u niet verdenk, maar mocht het toch zo zijn, dan zou je kunnen denken dat het evangelieverhaal dat we zonet hoorden vertellen een toevallig samenraapsel lijkt van een aantal nieuwtjes en een gelijkenis. Het is alsof het ene niets met het andere te maken heeft.Er is een eerste nieuwsberichtje: er komen een aantal mensen bij Jezus om te vragen wat hij denkt over de slachting door de mannen van Pilatus van een aantal pelgrims uit Galilea in de tempel in Jeruzalem.

Guido Van Hercke
Zondag 24 februari

Het is niet alleen verwarrend, wat Jezus hier zegt, het lijkt bovendien ook onlogisch. Op basis van het oude klassieke argument: behandel de anderen zoals je zelf ook door hen behandeld wil worden, op basis van dat logische, humane, diep ethische argument zegt Jezus: als iemand je slaat, laat hem nog eens slaan; als iemand je besteelt, laat hem nog eens van je stelen. Dan denk ik, dat klopt toch niet. Niemand van ons hier aanwezig zou dat toch doen, twee maal slaan, enkel en alleen omdat de persoon voor ons niet reageert, ofwel zich extreem onderdanig opstelt.