De broederlijke vermaning

Wij wisten het al: Jezus was een goede psycholoog, een mensenkenner.
Hij kende de menselijke beperkingen.
“Als je broeder of zuster je iets misdaan heeft …” ja, ook zulke dingen voorzag Hij.
Hij was realist genoeg om te voorzien dat zelf in de meest hechte gemeenschap problemen kunnen rijzen.  Daarom schetst Hij een draaiboek,  een methodiek te gebruiken bij een conflict.  Als je het goed bekijkt,  ga je vaststellen dat de aanpak geldt voor alle gemeenschappen: zowel in familieverband als op het werk, in een vereniging, in de kerk.
“Als je broeder je iets misdaan heeft …” Ja, wat dan ?

Lees meer...

Jezus’ optreden in Galilea trekt de aandacht. Langzaam maar zeker groeit het conflict met joodse gezagdragers… Mattheüs laat die helemaal uit Jeruzalem komen om Jezus op de proef te stellen.

Wie is die rondtrekkende prediker en wonderdoener? Petrus noemt hem de Messias, zoon van de levende God. Jezus repliceert daarop met de belofte zijn kerk op hem -de steenrots- te bouwen en hem de sleutels van het koninkrijk der hemelen te geven. Gelijk verbiedt Jezus de leerlingen iemand over dat Messias-schap te vertellen.

Vanaf toen – zo begint de evangelie-perikoop vandaag-…maakt Jezus zijn leerlingen duidelijk dat hij naar Jeruzalem moet, het machtscentrum van zijn dagen, om er te lijden, te sterven en uit de dood op te staan.

We horen iedere week een evangelieverhaal. Meestal zijn we ons weinig bewust dat elke evangelist verhalen neerschreef ten gebruike van zijn eigen christelijke gemeenschap. Opdat ze – zoals ook hier iedere zondag gebeurt – voorgelezen zouden worden in de zondagse eucharistie, tijdens de woorddienst van de wekelijkse mis. Met hun verhalen wilden de evangelisten enthousiast en gelovig vertellen over Jezus. 0ver wie hij was. Over wat hij gezegd en gedaan had. Over wat er uiteindelijk met hem gebeurd was. Vandaag gaat het evangelie precies over die vraag: wie is die Jezus toch?

Goeie trainers zijn merkwaardige mensen: ze kunnen atleten zodanig op een wedstrijd voorbereiden dat sportprestaties soms ongekende hoogtes bereiken.  

Goeie leerkrachten zijn merkwaardige mensen: ze kunnen studenten zodanig in zichzelf doen geloven, dat onverwachte leergroei het resultaat is.

“Jij bent daartoe in staat!  Ik ben er zeker van dat jij dit kan! Ik geloof in jou!” Uitspraken waardoor mensen tot méér in staat zijn dan ze zelf mogelijk achten.

In het evangelie van vandaag krijgen twee figuren een gelijkaardige ”Jij bent”- boodschap: Jij bent de Messias.  Jij bent Petrus, rots.  Zowel naar Jezus als naar Petrus is de boodschap: ik zie in jou wat nog niet helemaal zichtbaar en duidelijk is, ik zie jou in jouw volle ontplooiing.

Toen ik een jaar of tien geleden in een Indiaas dorp woonde, betekende onweer maar één ding: stroomuitval. De elektriciteit viel dan uit, waardoor het dorp in een angstaanjagende duisternis achterbleef. Ik herinner me die uren nog levendig - een dans van bliksemschichten die angst op gezichten fotografeerde. Elke beweging in mijn eigen huis werd een gewaagd avontuur. Van kamer naar kamer gaan, vooral de verraderlijke tocht naar de badkamer, voelde alsof ik me op een slagveld in oorlogstijd begaf. Mijn bewegingen waren berekend voorzichtig, de angst voelbaar. Ik vertrouwde erop dat mijn ouders de moed zouden opbrengen om te bewegen. 

Grensverleggende gesprekken

Soms kan een gesprek je danig in verwarring brengen, omdat je diepste overtuiging wordt tegengesproken.  Maar de confrontatie kan ook een nieuw licht werpen en je leven een nieuwe wending geven, zodat je ruimer leert zien en  geloven.

Over zo’n grensverleggend gesprek heeft Mattheüs het.  De ontmoeting vindt plaats in de streek van Tyrus en Sidon.  Vreemd, wat doet Jezus daar in het buitenland? 

Mattheüs beklemtoont in zijn evangelie dat Jezus meermaals uitwijkt om zichzelf in veiligheid te brengen.  Na de arrestatie van Johannes, wijkt Jezus uit naar Galilea.  Maar als de Farizeeën tegen hem samenspannen, verlaat hij deze streek.  Na de moord op Johannes duikt hij onder ‘ op een eenzame plaats’, maar zodra hij verneemt dat de Farizeeën hem willen doden, wijkt hij  uit naar het buitenland, naar het gebied van Tyrus en Sidon.  

Om te reageren op de preek : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Over water wandelen                

Wanneer we de Schrift niet als echte literatuur kunnen lezen zal er ons heel veel ontgaan. Een verhaal kan eventueel berusten op iets wat gebeurde. Het zal vooral echte betekenissen prijsgeven wanneer het onze verbeelding scherpt, een aanvoelen wakker maakt en iets in ons beroert. Matheus schrijft vandaag hoge literatuur. Over een spook. In de wazige ochtendschemering. Het glijdt over het water. En heeft een stem. Ik veronderstel dat hij niet anders kon schrijven dan op deze wijze. In iedere geval vermijdt hij een gesneden boterham en betekenissen als gebetonneerde clichés.  

We gaan dus over water wandelen. Hoe heerlijk moet dit aanvoelen. Schoenen en kousen uit en op blote voeten het gladde rimpelloze oppervlak onder je voelen. Je deint mee. Onmiddellijk voel je hoe je gedragen wordt, bij elke stap. Je pletst op zekerheid. Verrassend onwennig is dit. Je beweegt op een donkere diepte die helemaal niet dreigt. Er is geen angst, wel een grote natuurlijke rust, een soort mateloze sereniteit. Het uitzicht is wijd, overal rondom niets dan water. Je liet de drukte achter je, je bent licht, je ademt breed en ruimt. Er is iets als “oneindigheid”. Onwillekeurig wandel je, zonder haast, naar de overkant, naar iemand toe. Zonder omwegen ga je iemand groeten, misschien iemand van de overkant die jou tegemoet komt. En dan elkaar groeten, de hand reiken, midden die wijde watervlakte, op naakte voeten.